Ég má ekki til þess hugsa
að þú hírist þarna ein.
„Hvernig ætli viðri“, velti ég lengi fyrir mér
en spái undir niðri auknum hlýindum hjá þér.
Þegar nóttin er næstum búin
og orðið vandratað heim til mín,
vegir liggja til allra átta
en lognið blæs mér í átt til þín.
Burt úr miðbæjarmyrkum sundum,
burt frá húsum með harða skel
í bjarta, breiða götu þar sem
ljósastaurarnir lykta vel.
Ég spyr eftir langa göngu:
„Hef ég gengið til góðs?“
Ég vona að þú vaknir og viljir opna fyrir mér.
Ég veit ekki hvað ég geri ef ég finn læstar dyr hjá þér.